نتائج البحث: 6236
|
ترتيب الآية | رقم السورة | رقم الآية | الاية |
4454 | 44 | 40 | إن يوم الفصل ميقاتهم أجمعين |
| | | روز داوری (و قضاوت بین افراد برحق و افراد ناحق که قیامت است) وعدهگاه همهی آنان است. [[«یَوْمَ الْفَصْلِ»: روز داوری میان محِقّ و مبطل. روز جدائی بین حق و باطل (نگا: صافّات / 21).]] |
|
4455 | 44 | 41 | يوم لا يغني مولى عن مولى شيئا ولا هم ينصرون |
| | | آن روزی که هیچ خویشی و دوستی کمترین کمکی به خویش و دوست خود نمیکند، و به هیچ وجه (مردمان از سوی همدیگر همکاری و) یاری نمیگردند. [[«لا یُغْنِی»: سودی نمیرساند. بینیاز نمیگرداند (نگا: یونس / 36، یوسف / 68، مریم / 42). «مَوْلیً»: هر کس که با انسان رابطه و پیوند داشته باشد. از قبیل: دوست، خویشاوند، رئیس، همپیمان، و ...]] |
|
4456 | 44 | 42 | إلا من رحم الله إنه هو العزيز الرحيم |
| | | مگر کسی که خدا بدو مرحمت کند (و از او درگذرد و از شفاعت خوبان بهرهمندش گرداند) چرا که خداوند باعزّت و توانا و بامحبّت و مهربان است. [[«الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ»: اشاره به رحمت در عین قدرت خداوند ذوالجلال است.]] |
|
4457 | 44 | 43 | إن شجرت الزقوم |
| | | قطعاً درخت زقّوم. [[«الزَّقُّومِ»: درختی تلخ و بدبو (نگا: صافّات / 62).]] |
|
4458 | 44 | 44 | طعام الأثيم |
| | | خوراک گناهکاران است. [[«الأَثِیمِ»: بسیار گناهکار (نگا: بقره / 276، نساء / 107، شعراء / 222).]] |
|
4459 | 44 | 45 | كالمهل يغلي في البطون |
| | | همچون فلز گداخته در شکمها میجوشد. [[«الْمُهْلِ»: فلز گداخته (نگا: کهف / 29، معارج / 8). «یَغْلی»: میجوشد.]] |
|
4460 | 44 | 46 | كغلي الحميم |
| | | جوششی همچون آب گرم و داغ. [[«الْحَمِیمِ»: آب بسیار گرم و پرحرارت (نگا: انعام / 70، یونس / 4، حجّ / 19).]] |
|
4461 | 44 | 47 | خذوه فاعتلوه إلى سواء الجحيم |
| | | (به مأموران دوزخ فرمان داده میشود:) این کافر فاجر را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید. [[«فَاعْتِلُوهُ»: او را روی زمین بکشید. او را پرت کنید. از ماده (عتل). «سَوَآءِ»: وسط (نگا: بقره / 108، صافّات / 55).]] |
|
4462 | 44 | 48 | ثم صبوا فوق رأسه من عذاب الحميم |
| | | سپس بر سر او آب جوشان بریزید (تا بر عذاب و دردش افزوده گردد). [[«صُبُّوا»: بریزید. «عَذَابِ الْحَمِیمِ»: عذاب آب جوشان و بسیار گرم.]] |
|
4463 | 44 | 49 | ذق إنك أنت العزيز الكريم |
| | | بچش که تو زوردار و بزرگواری! [[«ذُِْ»: بچش. «إِنَّکَ أَنْتَ ...»: جنبه استهزاء دارد. یعنی بچش که تو عزیز و مقتدر در میان قوم و قبیله خود، و بزرگوار و نجیب در میان حسب و نسب خویش بودی.]] |
|