نتائج البحث: 6236
|
ترتيب الآية | رقم السورة | رقم الآية | الاية |
913 | 6 | 124 | وإذا جاءتهم آية قالوا لن نؤمن حتى نؤتى مثل ما أوتي رسل الله الله أعلم حيث يجعل رسالته سيصيب الذين أجرموا صغار عند الله وعذاب شديد بما كانوا يمكرون |
| | | و چون آنان را نشانهاى آيد گويند: هرگز ايمان نياريم تا آنكه همانند آنچه به فرستادگان خدا داده شده است، به ما نيز داده شود. [بگو:] خدا داناتر است كه پيامبرى خويش را كجا بنهد. بزودى بدانها كه گناه كردند به سزاى آن نيرنگها كه مى كردند خوارى و عذاب سخت از نزد خدا خواهد رسيد. |
|
914 | 6 | 125 | فمن يرد الله أن يهديه يشرح صدره للإسلام ومن يرد أن يضله يجعل صدره ضيقا حرجا كأنما يصعد في السماء كذلك يجعل الله الرجس على الذين لا يؤمنون |
| | | پس هر كه را خدا بخواهد كه راه نمايد سينه او را براى [پذيرش] اسلام مىگشايد، و هر كه را بخواهد كه گمراه كند سينه او را تنگ و بسته مىگرداند [تا پذيراى حق نباشد] كه گويى به آسمان بر مىشود. بدين سان خدا پليدى- مردهدلى و انكار- را بر كسانى كه ايمان نمىآورند مىنهد. |
|
915 | 6 | 126 | وهذا صراط ربك مستقيما قد فصلنا الآيات لقوم يذكرون |
| | | و اين است راه راست پروردگار تو هر آينه آيات را براى گروهى كه ياد مىكنند و پند مىگيرند به تفصيل بيان كردهايم. |
|
916 | 6 | 127 | لهم دار السلام عند ربهم وهو وليهم بما كانوا يعملون |
| | | ايشان را نزد پروردگارشان سراى سلامت و ايمنى است و همو به پاداش كارهايى كه مىكردند يار و سرپرست آنهاست. |
|
917 | 6 | 128 | ويوم يحشرهم جميعا يا معشر الجن قد استكثرتم من الإنس وقال أولياؤهم من الإنس ربنا استمتع بعضنا ببعض وبلغنا أجلنا الذي أجلت لنا قال النار مثواكم خالدين فيها إلا ما شاء الله إن ربك حكيم عليم |
| | | و روزى كه همه آنان را برانگيزد و فراهم آرد [گويد:] اى گروه پريان، شما از آدميان بسيارى را پيرو خود گرفتيد و دوستانشان از آدميان گويند: پروردگارا، برخى از ما از برخى ديگر برخوردار شدند و به سرآمدى كه براى ما نهادى رسيديم [خداى] گويد: جايگاه شما آتش دوزخ است كه جاودانه در آن باشيد مگر آنچه خدا خواهد همانا پروردگار تو درستكردار و داناست. |
|
918 | 6 | 129 | وكذلك نولي بعض الظالمين بعضا بما كانوا يكسبون |
| | | و بدين گونه ستمكاران را به سزاى آنچه مىكردند بر يكديگر مىگماريم. |
|
919 | 6 | 130 | يا معشر الجن والإنس ألم يأتكم رسل منكم يقصون عليكم آياتي وينذرونكم لقاء يومكم هذا قالوا شهدنا على أنفسنا وغرتهم الحياة الدنيا وشهدوا على أنفسهم أنهم كانوا كافرين |
| | | اى گروه پريان و آدميان، آيا پيامبرانى از جنس خودتان سوى شما نيامدند كه آيات مرا بر شما مىخواندند و شما را از ديدار اين روزتان بيم مىدادند؟ گويند: ما بر خويشتن گواهى مىدهيم و زندگى دنيا آنان را فريفت و بر خويشتن گواهى دادند كه كافر بودند. |
|
920 | 6 | 131 | ذلك أن لم يكن ربك مهلك القرى بظلم وأهلها غافلون |
| | | اين [فرستادن پيامبران و بيمدادن ايشان] براى آن است كه پروردگار تو به ستم هلاككننده [مردم] شهرها در حالى كه بىخبر و ناآگاه باشند نيست. |
|
921 | 6 | 132 | ولكل درجات مما عملوا وما ربك بغافل عما يعملون |
| | | و براى هر كسى از آنچه كرده است پايههاست، و پروردگار تو از آنچه مىكنند غافل نيست. |
|
922 | 6 | 133 | وربك الغني ذو الرحمة إن يشأ يذهبكم ويستخلف من بعدكم ما يشاء كما أنشأكم من ذرية قوم آخرين |
| | | و پروردگار تو بىنياز و خداوند مهر و بخشايش است. اگر بخواهد شما را مىبرد و پس از شما هر چه [از آفريدگان خود] را خواهد جانشين سازد، چنانكه شما را از نسل گروهى ديگر آفريد. |
|