نتائج البحث: 6236
|
ترتيب الآية | رقم السورة | رقم الآية | الاية |
6071 | 92 | 13 | وإن لنا للآخرة والأولى |
| | | و قطعاً آخرت و دنیا همه از آن ما است. [[«لَلآخِرَةَ وَ الأُولَی»: آن جهان و این جهان. مقدّم شدن آخرت بر دنیا، به خاطر اهمّیّت فراوان و مقصود اصلی بودنِ آن است.]] |
|
6072 | 92 | 14 | فأنذرتكم نارا تلظى |
| | | من شما را از آتش هولناکی بیم میدهم که شعلهور میشود و زبانه میکشد. [[«فَأَنذَرْتُکُمْ»: فاعل پیغمبر اسلام است که خطاب به کفّار مکّه صحبت میفرماید. «تَلَظَّی»: شعلهور میشود. زبانه میکشد. فعل مضارع است و در اصل (تَتَلَظَّی) است.]] |
|
6073 | 92 | 15 | لا يصلاها إلا الأشقى |
| | | بدان داخل نمیشود و نمیسوزد مگر بدبختترین (انسانها). [[«الأَشْقَی»: بدبختترین.]] |
|
6074 | 92 | 16 | الذي كذب وتولى |
| | | همان کسی که (حق و حقیقت را دروغ میداند و آن را) تکذیب مینماید و (به آیات آسمانی) پشت میکند. [[«تَوَلَّی»: پشت کرد. رویگردان شد (نگا: بقره / 205، آلعمران / 82، نجم / 29).]] |
|
6075 | 92 | 17 | وسيجنبها الأتقى |
| | | ولیکن پرهیزگارترین (انسانها) از آن (آتش هولناک) به دور داشته خواهد شد. [[«الأتْقَی»: پرهیزگارترین.]] |
|
6076 | 92 | 18 | الذي يؤتي ماله يتزكى |
| | | آن کسی که دارائی خود را (در راه خدا خرج میکند و) میدهد تا خویشتن را (به وسیلهی این کار، از کثافت بخل) پاکیزه بدارد. [[«یَتَزَکَّی»: خود را پاک میدارد و پاکیزه میکند. حال یا بدل از فاعل است.]] |
|
6077 | 92 | 19 | وما لأحد عنده من نعمة تجزى |
| | | هیچ کسی بر او حق نعمتی ندارد تا (بدین وسیله به نعمتش پاسخ گوید و از سوی او آن) نعمت جزا داده شود. [[«تُجْزَی»: نعمت جزا داده شود. سپاس گفته شود.]] |
|
6078 | 92 | 20 | إلا ابتغاء وجه ربه الأعلى |
| | | بلکه تنها هدف او جلب رضای ذات پروردگار بزرگوارش میباشد. [[«إبْتِغَآءَ»: خواستار شدن. طلبیدن. «وَجْهِ»: ذات (نگا: انعام / 52، کهف / 28، قصص / 88).]] |
|
6079 | 92 | 21 | ولسوف يرضى |
| | | قطعاً (چنین شخصی، از کارهائی که کرده است) راضی خواهد بود و (از پاداشهائی که از پروردگار خود دریافت میدارد) خوشنود خواهد شد. [[«لَسَوْفَ یَرْضَی»: راضی خواهد بود. راضی خواهد شد (نگا: توبه / 96، نجم / 26).]] |
|
6080 | 93 | 1 | بسم الله الرحمن الرحيم والضحى |
| | | سوگند به روز (در آن زمان که آفتاب بلند میگردد و همه جا را فرا میگیرد)! [[«الضُّحَیا»: روز (نگا: اعراف / 98، طه / 59). چاشتگاه (نگا: شمس / 1).]] |
|