نتائج البحث: 6236
|
ترتيب الآية | رقم السورة | رقم الآية | الاية |
4568 | 47 | 23 | أولئك الذين لعنهم الله فأصمهم وأعمى أبصارهم |
| | | اينان كسانى هستند كه خدا لعنتشان كرده و گوشهايشان را كر و چشمهايشان را كور نموده است |
|
4569 | 47 | 24 | أفلا يتدبرون القرآن أم على قلوب أقفالها |
| | | آيا در قرآن تدبر نمىكنند يا بر دلها [يشان] قفلهاى [عناد] است |
|
4570 | 47 | 25 | إن الذين ارتدوا على أدبارهم من بعد ما تبين لهم الهدى الشيطان سول لهم وأملى لهم |
| | | بىگمان، كسانى كه پس از آن كه [راه] هدايت براى آنها روشن شد [به حقيقت] پشت كردند، شيطان آنها را فريفت و آرزويشان را دراز كرد |
|
4571 | 47 | 26 | ذلك بأنهم قالوا للذين كرهوا ما نزل الله سنطيعكم في بعض الأمر والله يعلم إسرارهم |
| | | اين بدان سبب است كه آنها به كسانى كه نزول قرآن از جانب خدا را مكروه داشتند، گفتند: به زودى در برخى كارها از شما اطاعت خواهيم كرد. و خدا همداستانى سرّى آنها را مىداند |
|
4572 | 47 | 27 | فكيف إذا توفتهم الملائكة يضربون وجوههم وأدبارهم |
| | | پس چگونهاند هنگامى كه فرشتگان جانشان را مىگيرند در حالى كه بر صورتها و پشتهايشان مىكوبند |
|
4573 | 47 | 28 | ذلك بأنهم اتبعوا ما أسخط الله وكرهوا رضوانه فأحبط أعمالهم |
| | | اين بدان سبب است كه آنها از آنچه خدا را به خشم آورده پيروى كردند و از خرسندىاش كراهت داشتند پس [خداوند] اعمالشان را نابود كرد |
|
4574 | 47 | 29 | أم حسب الذين في قلوبهم مرض أن لن يخرج الله أضغانهم |
| | | آيا كسانى كه در دلهايشان بيمارى است، پنداشتهاند كه خدا هرگز كينههايشان را فاش نخواهد كرد |
|
4575 | 47 | 30 | ولو نشاء لأريناكهم فلعرفتهم بسيماهم ولتعرفنهم في لحن القول والله يعلم أعمالكم |
| | | و اگر مىخواستيم، قطعا آنها را به تو نشان مىداديم و در نتيجه ايشان را به سيمايشان مىشناختى، و البته تو آنها را در لحن [و زهر] كلامشان [به راحتى] مىشناسى، و خدا از [ظاهر و باطن] اعمالتان آگاه است |
|
4576 | 47 | 31 | ولنبلونكم حتى نعلم المجاهدين منكم والصابرين ونبلو أخباركم |
| | | و البته شما را مىآزماييم تا مجاهدان و صابران شما را بشناسيم و گزارشهاى [مربوط به] شما را رسيدگى و برملا كنيم |
|
4577 | 47 | 32 | إن الذين كفروا وصدوا عن سبيل الله وشاقوا الرسول من بعد ما تبين لهم الهدى لن يضروا الله شيئا وسيحبط أعمالهم |
| | | [و] كسانى كه كافر شدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند و پس از آن كه راه هدايت براى آنها آشكار شد، با رسول [خدا] در افتادند، هرگز به خدا گزندى نمىرسانند، و [خدا] به زودى كردههايشان را تباه مىكند |
|