نتائج البحث: 6236
|
ترتيب الآية | رقم السورة | رقم الآية | الاية |
3985 | 38 | 15 | وما ينظر هؤلاء إلا صيحة واحدة ما لها من فواق |
| | | و اينان جز يك بانگ [سهمگين عذاب] را، كه آن را هيچ بازگشتى نيست، انتظار ندارند. |
|
3986 | 38 | 16 | وقالوا ربنا عجل لنا قطنا قبل يوم الحساب |
| | | و [از روى استهزا] گفتند: خدايا، بهره ما را [از عذاب]- يا نامه عمل ما را- پيش از روز حساب به شتاب ده. |
|
3987 | 38 | 17 | اصبر على ما يقولون واذكر عبدنا داوود ذا الأيد إنه أواب |
| | | بر آنچه مىگويند شكيبا باش و بنده ما، داوود نيرومند را ياد كن، كه او بسى باز گردنده [به ما] بود. |
|
3988 | 38 | 18 | إنا سخرنا الجبال معه يسبحن بالعشي والإشراق |
| | | همانا ما كوهها را رام ساختيم كه شبانگاه و بامداد همراه با او تسبيح مىكردند، |
|
3989 | 38 | 19 | والطير محشورة كل له أواب |
| | | و نيز پرندگان را [رام و] فراهم آمده همه او را فرمانبردار و بازگردنده [به آواز خود با وى به تسبيح] بودند. |
|
3990 | 38 | 20 | وشددنا ملكه وآتيناه الحكمة وفصل الخطاب |
| | | و پادشاهىاش را استوار كرديم و او را حكمت- دانش و كردار درست- و گفتار روشن و پاكيزه- كه ميان حق و باطل جدا كند- داديم. |
|
3991 | 38 | 21 | وهل أتاك نبأ الخصم إذ تسوروا المحراب |
| | | و آيا خبر آن خصمان- شاكيان- به تو رسيد هنگامى كه از ديوار نمازگاه- يا غرفه- [داوود] بالا رفتند. |
|
3992 | 38 | 22 | إذ دخلوا على داوود ففزع منهم قالوا لا تخف خصمان بغى بعضنا على بعض فاحكم بيننا بالحق ولا تشطط واهدنا إلى سواء الصراط |
| | | آنگاه كه بر داوود در آمدند- ناگاه و بىخبر-، پس از ايشان ترسيد گفتند: مترس، ما دو [گروه] شاكى هستيم كه يكى از ما بر ديگرى ستم كرده است پس ميان ما براستى و درستى حكم كن و بيداد مكن و ما را به راه راست راه نماى. |
|
3993 | 38 | 23 | إن هذا أخي له تسع وتسعون نعجة ولي نعجة واحدة فقال أكفلنيها وعزني في الخطاب |
| | | اين برادر من است او را نود و نُه ميش است و مرا يك ميش، مىگويد: اين يك را هم به من واگذار و در گفتار بر من چيره گشته است- به من زور مىگويد-. |
|
3994 | 38 | 24 | قال لقد ظلمك بسؤال نعجتك إلى نعاجه وإن كثيرا من الخلطاء ليبغي بعضهم على بعض إلا الذين آمنوا وعملوا الصالحات وقليل ما هم وظن داوود أنما فتناه فاستغفر ربه وخر راكعا وأناب |
| | | [داوود] گفت: بىگمان با خواستن ميش تو [و افزودن آن] به ميشان خويش بر تو ستم كرده است، و هر آينه بسيارى از شريكان- كه مال به هم مىآميزند- برخىشان بر برخى ستم مىكنند مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى نيك و شايسته كردهاند، و ايشان اندكند. و [در اينجا] داوود دانست كه همانا او را آزمون كردهايم پس، از پروردگار خويش آمرزش خواست و سجدهكنان بر روى بيفتاد و [به خداى] بازگشت- توبه كرد-. |
|