نتائج البحث: 6236
|
ترتيب الآية | رقم السورة | رقم الآية | الاية |
1020 | 7 | 66 | قال الملأ الذين كفروا من قومه إنا لنراك في سفاهة وإنا لنظنك من الكاذبين |
| | | مهتران قوم او كه كافر شده بودند گفتند: بىگمان تو را در بىخردى مىبينيم و همانا تو را از دروغزنان مىپنداريم. |
|
1021 | 7 | 67 | قال يا قوم ليس بي سفاهة ولكني رسول من رب العالمين |
| | | گفت: اى قوم، مرا بىخرديى نيست، بلكه فرستادهاى از سوى پروردگار جهانيانم |
|
1022 | 7 | 68 | أبلغكم رسالات ربي وأنا لكم ناصح أمين |
| | | پيامهاى پروردگارم را به شما مىرسانم و شما را نيكخواهى امينم. |
|
1023 | 7 | 69 | أوعجبتم أن جاءكم ذكر من ربكم على رجل منكم لينذركم واذكروا إذ جعلكم خلفاء من بعد قوم نوح وزادكم في الخلق بسطة فاذكروا آلاء الله لعلكم تفلحون |
| | | آيا شگفتى نموديد از اينكه شما را از پروردگارتان بر [زبان] مردى از شما يادآورى و پندى آمده است تا شما را بيم دهد؟ و به ياد آريد آنگاه كه پس از قوم نوح شما را جانشين [آنها] كرد و شما را در آفرينش [تن، نيرومندى] افزود، پس نعمتهاى خدا را ياد كنيد تا شايد رستگار شويد. |
|
1024 | 7 | 70 | قالوا أجئتنا لنعبد الله وحده ونذر ما كان يعبد آباؤنا فأتنا بما تعدنا إن كنت من الصادقين |
| | | گفتند: آيا سوى ما آمدهاى تا خدا را به تنهايى بپرستيم و آنچه را پدرانمان مىپرستيدند واگذاريم؟ پس اگر از راستگويانى آنچه ما را وعده مىدهى- يعنى عذاب خدا- به ما آر. |
|
1025 | 7 | 71 | قال قد وقع عليكم من ربكم رجس وغضب أتجادلونني في أسماء سميتموها أنتم وآباؤكم ما نزل الله بها من سلطان فانتظروا إني معكم من المنتظرين |
| | | گفت: بىگمان عذابى و خشمى از جانب خدايتان بر شما فروآمد. آيا در باره نامهايى- بىمحتوا و بدون واقعيّت- كه شما و پدرانتان [بر بتان] نهادهايد و خدا در باره آنها هيچ حجّتى فرو نفرستاده است با من ستيزه مىكنيد؟! پس در انتظار [عذاب] باشيد، من هم با شما در انتظارم. |
|
1026 | 7 | 72 | فأنجيناه والذين معه برحمة منا وقطعنا دابر الذين كذبوا بآياتنا وما كانوا مؤمنين |
| | | پس او و آنها را كه با او بودند به مهر و بخشايش خويش رهانيديم و بنياد كسانى را كه آيات- نشانهها و سخنان- ما را دروغ انگاشتند و مؤمن نبودند برانداختيم. |
|
1027 | 7 | 73 | وإلى ثمود أخاهم صالحا قال يا قوم اعبدوا الله ما لكم من إله غيره قد جاءتكم بينة من ربكم هذه ناقة الله لكم آية فذروها تأكل في أرض الله ولا تمسوها بسوء فيأخذكم عذاب أليم |
| | | و به قوم ثمود برادرشان صالح را [فرستاديم]. گفت: اى قوم من، خداى را بپرستيد كه شما را جز او خدايى نيست. همانا شما را حجّتى روشن و هويدا از جانب پروردگارتان آمد، اين مادهشتر خداى، شما را آيتى است، پس او را واگذاريد تا در زمين خدا بخورد و هيچ بدى به او نرسانيد كه شما را عذابى دردناك فرا خواهد گرفت. |
|
1028 | 7 | 74 | واذكروا إذ جعلكم خلفاء من بعد عاد وبوأكم في الأرض تتخذون من سهولها قصورا وتنحتون الجبال بيوتا فاذكروا آلاء الله ولا تعثوا في الأرض مفسدين |
| | | و ياد كنيد آنگاه كه شما را از پس [قوم] عاد جانشين [آنها] كرد و شما را در اين سرزمين جاى داد كه از جاهاى نرم و هموار آن كوشكها مىسازيد و كوهها را براى ساختن خانهها مىتراشيد پس نعمتهاى خدا را به ياد آريد و در زمين به تباهكارى مكوشيد. |
|
1029 | 7 | 75 | قال الملأ الذين استكبروا من قومه للذين استضعفوا لمن آمن منهم أتعلمون أن صالحا مرسل من ربه قالوا إنا بما أرسل به مؤمنون |
| | | مهتران قوم او كه گردنكشى مىكردند به ناتوان شمردهشدگان، به همانها كه ايمان آورده بودند، گفتند: آيا شما مىدانيد كه صالح فرستادهاى است از سوى پروردگار خويش؟ گفتند: ما بدانچه او بدان فرستاده شده ايمان داريم. |
|